Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Ένα + 2 σενάρια "Σωτηρίας" και οι γραμμές άμυνας


       Ένα + 2 σενάρια ‘σωτηρίας’ και οι γραμμές άμυνας
(Άρθρα 135, 140, 347 και 348 της Συνθήκης της Λισαβόνας)

Του Δημήτρη Μάρδα
Αν. καθηγητή, Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ

Στο πλαίσιο μιας ανεκδιήγητης αναποτελεσματικότητας, χάθηκαν δυο χρόνια, όπου η γλωσσολαγνεία υποκατέστησε πράξεις που θα οδηγούσαν στην μερική απεμπλοκή της χώρας από τη λαίλαπα που βιώνει.
Αποδοχή του Μνημονίου 2 ως έχει  ή μη αποδοχή του, συνοδευόμενο από τη μη αύξηση της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, οδηγεί σε αδιέξοδο και αναπόφευκτα σε χρεοκοπία.
Σε κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζουμε,  οι συζητήσεις περί πτώχευσης εντός ή εκτός ευρώ φουντώνουν. Από την άλλη η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα δυο ανωτέρω σενάρια λεπταίνει με την πάροδο του χρόνου, με συνέπεια το εύκολο πέρασμα από το πρώτο στο δεύτερο (αν ποτέ γίνει).
«Αφού μας ξεζουμίξουν και χάσουμε όλα τα ασημικά μετά θα πτωχεύσουμε». Αυτή η επωδός κυκλοφορεί στα στόματα πολύ κόσμου, δείχνοντας από την άλλη το αισθητήριο των πολιτών –χωρίς πολλές εξειδικευμένες γνώσεις– για την προοπτική της οικονομίας μας.  
Οποιοδήποτε σενάριο διαχείρισης του χρέους μέσω του Μνημονίου ή ακόμη και μέσω πτώχευσης εντός ή εκτός ευρώ, χωρίς νέες επενδύσεις, είναι θνησιγενές. Απειλεί στον ίδιο σχεδόν βαθμό, την εκποίηση της εμπορεύσιμης ακίνητης περιουσίας του κράτους.
Η δημιουργία ενός κλίματος θετικών προσδοκιών μπορεί να αντιστρέψει το τέλμα της ύφεσης άμεσα. Αρκεί να γίνουν τα αυτονόητα. Και αυτά βέβαια δεν σχετίζονται με τις οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Αφορούν όμως καταρχάς στην ιδιωτικοποίηση των ζημιογόνων εταιριών του Δημοσίου, στην πώληση της ανεκμετάλλευτης δημόσιας περιουσίας και στο κλείσιμο οργανισμών που δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετήσουν την πελατεία των βαρόνων της πολιτικής.
Η ανακοίνωση μιας μελλοντικής χρεοκοπίας της Ελλάδας, μπορεί να οδηγήσει σε εξελίξεις που θα παραβιάσουν κάποιες από τις θεμελιώσεις αρχές (δηλ. της ελεύθερης διακίνησης αγαθών υπηρεσιών και κεφαλαίων), πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η ΕΟΚ και συνεχίζει η ΕΕ. Αναλυτικότερα, λόγω του πανικού που θα προκληθεί (είτε με πτώχευση εντός ευρώ, είτε κάνοντας την ανοησία να ακολουθήσουμε τη δραχμή), θα απαγορευθεί αρχικά η έξοδος των κεφαλαίων από την Ελλάδα.
Από την άλλη η εναλλακτική λύση επιστροφής στη δραχμή εκτιμάται ότι θα προκαλέσει πολλά προβλήματα στην ελεύθερη διακίνηση των αγαθών και υπηρεσιών, μέσω του περιορισμού –βάσει εγχωρίων νομοθετικών ρυθμίσεων– των εισαγωγών. Αυτά τα στοιχεία μπορεί εύλογα να θέσουν ζήτημα παραμονής της χώρας στην ΕΕ.
Για να μη φθάσουμε σε ένα τέτοιο σημείο πρέπει έγκαιρα να κτίσουμε τις γραμμές άμυνας της χώρας, πριν την όποια απευκταία χρεοκοπία.
Πρώτη γραμμή άμυνας: Η δημιουργία όλων εκείνων των προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν σε πτώχευση εντός ευρώ και στην αποκοπή κάθε άλλης λύσης, που θα οδηγήσει στο σενάριο της δραχμής. Όπως όμως προαναφέραμε, τα δυο αυτά σενάρια απέχουν ελάχιστα, λιγότερο ίσως από ένα χιλιοστό!. Οπότε οι γραμμές άμυνας πρέπει να είναι ιδιαίτερα ισχυρές, για να αποφευχθεί το οποιοδήποτε ολίσθημα υπέρ της δραχμής. Εδώ σημαντικό ρόλο θα παίξει η ειλικρινής ενημέρωση της κοινής γνώμης, η οποία εύκολα ρέπει υπέρ της δραχμής. Δυστυχώς –και εδώ την ευθύνη φέρει ο πολιτικός κόσμος– διαρκώς αναφύονται όλο κι πιο πολλοί Έλληνες «μουτζαχεντίν» που λειτουργούν περισσότερο με το συναίσθημα και τη δικαιολογημένη αγανάκτηση, υπέρ της δραχμής, παρά με τη ψυχρή λογική.
Δεύτερη γραμμή άμυνας: Στο Άρθρο 115 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα προβλεπόταν η προσωρινή αναστολή της ελεύθερης διακίνησης (εισαγωγής) αγαθών και υπηρεσιών σε επείγουσες περιπτώσεις, όπου τα κράτη-μέλη μπορούσαν από μόνα τους να λάβουν  τα απαραίτητα μέτρα, έχοντας την έγκριση της Επιτροπής μόνο. Η διαδικασία αυτή, σύμφωνα με τα όσα πρόβλεπε το άρθρο, ήταν ιδιαίτερα απλή.
Δυστυχώς το άρθρο αυτό αναθεωρήθηκε και αντικαταστάθηκε από το άρθρο 135 της Συνθήκης της Λισαβόνας. Το τελευταίο, σε συνδυασμό με τα άρθρα 138, 140, 347 και 348 μπορεί, υπό πολλές πια προϋποθέσεις και πολύ πιο δύσκολα σε σχέση με το άρθρο 115, να οδηγήσει σε προσωρινή αναστολή της εφαρμογής των θεμελιωδών αρχών της ΕΕ. Στη νέα αυτή διαδικασία εμπλέκεται πλην της Επιτροπής, τόσο το Συμβούλιο όσο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Αν δεν ετοιμαστούμε έγκαιρα, το οποιοδήποτε μελλοντικό πέρασμα από την επιλεκτική χρεοκοπία, στην χρεοκοπία ίσως μας επιφυλάξει πολλές εκπλήξεις. Πριν από κάθε τέτοια εξέλιξη, οφείλουμε να εξασφαλίσουμε λοιπόν την προστασία της ελληνικής οικονομίας, κατά τα προβλεπόμενα από τη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Διαφορετικά ενδέχεται να ζήσουμε ακόμη πιο δυσάρεστα γεγονότα, όχι τόσο ως προς την παραμονή μας τόσο στο ευρώ (στην περίπτωση πτώχευσης εντός του ευρώ) αλλά όσο ως προς στη συνέχιση της πορείας μας στην ΕΕ. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ αν και δεν προβλέπει σενάρια εξόδου της χώρας από το ευρώ, προβλέπει την έξοδο μιας χώρας από την ΕΕ. Από την άλλη όμως, δεν απαγορεύει και την έξοδο της οποιασδήποτε χώρας από το ευρώ.
Και όλα τα παραπάνω δεν ολοκληρώνονται την τελευταία στιγμή, ούτε με τυμπανοκρουσίες φυσικά. Απλά αποτελούν μέρος της άμυνας της χώρας, απέναντι σε όποιους πιστεύουν ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα σώσει την ΕΕ. Όλοι αυτοί όμως που υποστηρίζουν τα ανωτέρω, είτε Λατίνοι, είτε Φράγκοι, είτε Οστρογότθοι είτε Βησιγότθοι, είτε Βίκινγκς, πλανώνται πλάνη οικτρά!


Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΙΖΝΑ



Το «Ελληνικό» η μεγάλη Μπίζνα;

Του Δημήτρη Μάρδα
Αναπληρωτή καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ

Πόσο θα πουληθεί ένα ξερό κομμάτι γης, και με τι όρους; Όλα θα τα αναδείξει ένας διεθνής διαγωνισμός για το «Ελληνικό», σε λίγες ημέρες. Θα έπρεπε όμως να γνωρίζει ο Υπουργός Περιβάλλοντος, ο κος Παπακωνσταντίνου, ως οικονομολόγος που είναι, ότι η «θεωρία των παιγνίων» είναι αναπόσπαστο συστατικό στοιχείο των διαγωνισμών αυτών.
Η εν λόγω θεωρία, μέσω των λίγων «παιχτών» που θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον, μπορεί να οδηγήσει σε πολύ χαμηλές τιμές προσφοράς, όπως και στο χρηματισμό πολιτικών ατόμων. Το τελευταίο θα συμβεί, αν δεχθούν οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί (αφανείς πρωταγωνιστές ή μη) να πουλήσουν –με άλλοθι το διεθνή διαγωνισμό– κοψοχρονιάς το συγκεκριμένο φιλέτο! Ο χρηματισμός μπορεί να είναι άμεσος ή να ενσωματωθεί στις μελλοντικές αποδόσεις, που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση του επίμαχου χώρου.
Τα προαναφερθέντα τα υποστηρίζει η οικονομική θεωρία (μαζί με την παγκόσμια εμπειρία) και όχι εμείς! Να υπενθυμίσουμε ότι κατρακυλήσαμε στην 80η πιο διεφθαρμένη χώρα του πλανήτη, παρά την ύπαρξη των ιστοσελίδων «Διαύγεια» και «Αγορά» και άλλων παρόμοιων χώρων-βιτρίνα της διαφάνειας!
Είναι γνωστό ότι, όταν συντρέχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, οι λεγόμενοι ανοικτοί διεθνείς διαγωνισμοί είναι η μάσκα της διαφθοράς.
Άλλες λύσεις, μπορούσαν να δώσουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα –χωρίς τον πιθανό κίνδυνο για χρηματισμού πολιτικών– εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τρεις στόχους: Tην ανάπτυξη, τη μείωση του χρέους και τέλος ένα σύνολο πολιτικών ικανών να προσελκύσουν ένα μέρος της διεθνούς επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Ελλάδα.
Έπεται η αναθεωρημένη έκδοση άρθρου που δημοσιοποιήθηκε παλιότερα, με τίτλο «Ελληνικό vs Πριγκιπάτου του Μονακό» (βλ. www.mardas.gr ή www.dimiourgikoipolites.gr). Η πρότασης αυτή δέχθηκε σχόλια και βελτιώθηκε σύμφωνα με τις παρατηρήσεις που εστάλησαν. Τα κυριότερα μέρη της δίνονται ακολούθως.
  
Το «Ελληνικό» εκτιμάται ότι δε θα πουληθεί πάνω από 8 δις ευρώ. Το ποσό αυτό καλύπτει τα 2/3 των τόκων που οφείλουμε να καταβάλλουμε στους δανειστές μας φέτος.
Αν συγκριθεί η τιμή της γης του οικοπέδου αυτού των 5.500 στρεμμάτων (συν τις εφικτές προσχώσεις στην παραλία), με τις αντίστοιχες τιμές γης του Πριγκιπάτου του Μονακό (έκτασης μόλις 1.950 στρέμματα) τότε εύλογα προκύπτουν πολλά ερωτήματα αναφορικά με τον τρόπο αξιοποίησης του πρώην αεροδρομίου.
Αν αντί για την πώληση ενός ξερού χωραφιού αξιοποιούσαμε την περιοχή, κατά τα πρότυπα του Πριγκιπάτου του Μονακό, σεβόμενοι όμως παράλληλα τη φύση, τότε θα μπορούσαμε να καλύψουμε μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους.
Το Πριγκιπάτο του Μονακό με το ¼ της συνολικής γης, σε σχέση με το «Ελληνικό», έχει Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 6,6 δις δολάρια ετησίως. Φανταστείτε λοιπόν το κέρδος για την εθνική οικονομία που θα προέκυπτε από την συνεκμετάλλευση των 5.500 στρεμμάτων του πρώην αεροδρομίου, όπου το κράτος θα έβαζε τη γη και οι επενδυτές τα χρήματα. Φανταστείτε αναλυτικότερα:
  • Μια περιοχή, του πρώην αεροδρομίου, με ακριβά ξενοδοχεία πριν τον αεροδιάδρομο, όπου κανάλι με νερό της θάλασσας θα έφθανε έως την είσοδο τους εξυπηρετώντας ιδιαίτερα πλούσια άτομα.
  • Μια άλλη περιοχή του, με γραφεία που θα έχαιραν ενός ειδικού φορολογικού καθεστώτος για τους Έλληνες εφοπλιστές, δίνοντας ένα κίνητρο να αφήσουν το City του Λονδίνου.
  • Μια άλλη περιοχή του, με γραφεία (με παρόμοιο φορολογικό καθεστώς όπως πριν) που θα συγκέντρωνε όλες τις εταιρίες logistics της Ανατολικής Μεσογείου.
  • Μια άλλη περιοχή του, με χώρους διασκέδασης που θα συγκέντρωναν ακριβά εστιατόρια έχοντας ως θέμα την παγκόσμια κουζίνα.
  • Μια άλλη περιοχή διασκέδασης με τις παραδοσιακές μορφές θεάματος.
  • Μια άλλη περιοχή, όπου θα κτίζονταν ακριβές βίλλες προς τουριστική εκμετάλλευση με το σύστημα Fractional. (βλ. αναλυτικότερα www.dimourgikoipolites.gr)
  • Μια έκταση στη θάλασσα για διαμόρφωση μαρίνας.
  • Την ανάπτυξη ιατρικού τουρισμού με τη λειτουργία δυο νοσοκομείων. 
  • Τη λειτουργία επίσης κλινικών διαίτης και αισθητικής με ιατρική φροντίδα για τους πλούσιους επισκέπτες
  • Ένα αρχαιολογικό πάρκο, το Anti-Disneyland, όπου θα ξετυλίγεται όλη η ελληνική μυθολογία
  • Ακόμη κι’ ένα ζωολογικό κήπο σε πάρκο και τόσα άλλα.

Όλα αυτά θα απέφεραν μόνο 6 δις ευρώ στο κράτος; Φυσικά όχι. Θα μπορούσε να εκδοθεί λοιπόν ομόλογο 30 ετών, με εγγύηση τις νέες εγκαταστάσεις στο «Ελληνικό». Το ομόλογο θα προσέφερε ζεστό χρήμα άμεσα στη χώρα προσφέροντας πολλαπλάσιες αποδόσεις στο μέλλον.
Με το ομόλογο και τη συνεκμετάλλευση του χώρου από το κράτος-ιδιώτες, θα βελτιωνόταν η κατάσταση του χρέους μας, θα εισέρρεαν κάθε χρόνο χρήματα στα ταμεία του κράτους, ενώ από την άλλη με την πολιτική υπέρ των εφοπλιστών-διεθνών μεταφορέων θα αλλάζαμε το χάρτη της επιχειρηματικότητας στην περιοχή.
Το Πριγκιπάτο του Μονακό δεν είναι μια εικονική πραγματικότητα, ούτε κρατίδιο σε άλλον πλανήτη. Αν από το 2003 με τόλμη η όποια κυβέρνηση αποφάσιζε την αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου, σήμερα η χώρα ίσως είχε έσοδα από κάποιους χώρους δραστηριοτήτων που ήδη θα λειτουργούσαν. 

Η ΓΚΡΙΖΑ ΝΥΚΤΑ


                                  Η ΓΚΡΙΖΑ  ΝΥΚΤΑ
                               ΤΗΣ 12ΗΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ


  Το Μεταπολιτευτικό Σύστημα διακυβέρνησης της χώρας μας, γεννήθηκε και δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 1974 κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες αλλά και πρωτόγνωρες συνθήκες για την γενιά της εποχής εκείνης.
  Επικράτησε, μετά την έξοδο από το Χουντικό καθεστώς,  έχοντας σχεδόν υπαρκτή ακόμη την δικτατορική επιρροή στην επισφαλή  μεταδικτατορική δημοκρατία.
  Ένας Λαός ο οποίος δονείτο τότε από το άκρατο δικαίωμα της ελευθερίας, καθώς και της ελευθεροτυπίας προφορικού και γραπτού λόγου. Το πολιτικό σύστημα στην συνέχεια  κατάφερε να παραποιήσει, χειραγωγώντας τούτο το δικαίωμα του Ελληνικού λαού, προς άκρατους ενθουσιασμούς αλλά και άκαιρες διεκδικήσεις και δημοκρατικές στρεβλώσεις εν ονόματι πάντοτε του ονόματος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
  Ένας Λαός ο οποίος εν ονόματι αυτού του αναφαίρετου δικαιώματος παραφράζοντας το θεσμό του πολιτικού κόστους και καταχρόμενος της ουσιαστικής έννοιας αυτού με την παρότρυνση και συμμετοχή των λειτουργών του πολιτικού συστήματος, κατάφερε να τιθασεύσει και στην συνέχεια να υποδουλώσει το Διαχειριστικό, Διοικητικό και τελικά το Κυβερνητικό Σύστημα της Χώρας. Μεθοδεύθηκε έτσι ώστε  να  επιτευχθεί το αμφίδρομο  εκβιαστικό πελατειακό σύστημα εξουσίας.
  Το Πολιτικό Σύστημα παραμόρφωσε το Συνδικαλιστικό κίνημα αναδεικνύοντας τους εκάστοτε λειτουργούς του στις ανώτερες επάλξεις της Κρατικής και Πολιτικής Εξουσίας. Έναν υγιεί Συνδικαλισμό που είναι και πρέπει να είναι η πεμπτουσία της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ δι’ αυτής της μεθόδευσης εκ μέρους της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, υποβάθμισε την ουσιαστική του παρουσία ως κοινωνικό Εταίρο στ’ όλο Σύστημα Εξουσίας.
  Αποστέρησε με αυτό τον τρόπο την δίκαιη και έντιμη εκπροσώπηση στις ουσιαστικές διεκδικήσεις μέσα από το πραγματικό σύνολο της παραγωγικής διεργασίας. Εγκλωβίζοντας έτσι τους εργάτες, τους υπαλλήλους, του ιδιωτικού και δημόσιου παραγωγικού φορέα.
  Προκειμένου δε να καρπωθεί των πελατειακών του ψευδοοφελειμάτων, το Πολιτικό Σύστημα δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τόσο τους ένστολους όσο και τους μαθητές των δημοτικών σχολείων.  
  Έτσι διεκδίκησε και κατέκτησε με δίκαια ή άδικα αιτήματα, δρόμους και πλατείες, Λιμάνια και αεροδρόμια, οδικούς κόμβους και τελωνεία, πανεπιστήμια και σχολεία. Ανά πάσα στιγμή ένας ανεξέλεγκτος συνδικαλισμός απέκλεισε την εμπορική και οικονομική  ζωή, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και της εκπαίδευσης, την μεταφορά και μετακίνηση προϊόντων και πολιτών. Παράλληλα δε παρατηρούνται τα εξής τραγικά φαινόμενα μ’ ευθύνη πάντα του Πολιτικού Συστήματος Εξουσίας στην χώρα μας.
  Η πολιτιστική προώθηση στην χώρα που δίδαξε τον πολιτισμό και την Δημοκρατία  υπήρξε ανενεργώς κατά το μεγαλύτερο μέρος του κάθε   χρόνου που περνούσε.
  Η δικαστική  ατιμωρησία καθώς και η μακρόχρονη απονομή της δικαιοσύνης συμπλήρωσαν τα κακώς κείμενα του όλου συστήματος. Έτσι έμαθε να ζει λάθρα, το πολιτικό σύστημα, αποδεχόμενο τις όποιες «μεταπολιτευτικές κατακτήσεις» του Λαού του.
  Οι πολιτικοί, ο λαός, οι δημοσιογράφοι, η δικαστική εξουσία καθώς και οι αστείρευτοι έκνομοι καιροσκόποι επέφεραν εις το Ελληνικό Κράτος όλα εκείνα τα κακώς κείμενα που βιώνουμε σήμερα.
  Έτσι με την πάροδο των χρόνων χαλάρωναν οι θεσμοί του Κράτους και υποδήλωναν την ανυπαρξία τους. Πλήθαιναν δε, οι λαθεμένες πολιτικές της εκάστοτε ηγεσίας, πειθαρχημένης πάντα στο υπαρκτό αλλά στρεβλό πλέον Πολιτικό Σύστημα. Καθοδηγούσαν παραπλανητικά τον Λαό και αντί να τον οδηγούν σε μια πειθαρχημένη και σύγχρονη πολιτιστική κουλτούρα τον οδήγησαν σε λάθος δρόμους και πορείες άναρχης κοινωνικής υποδομής. Αποτέλεσμα όλων αυτών υπήρξαν πολλά καταλυτικά επεισόδια διασάλευσης της ειρήνης του κράτους με κυρίαρχα τα Δεκεμβριανά του 2008 και τα πρόσφατα τα Μονοπωλιακά το Φεβρουάριο του 2012.
  Έτσι λοιπόν το μεταπολιτευτικό σύστημα της χώρας σήμερα βράδυ της Δωδεκάτης Φεβρουαρίου του 2012, στην πλατεία Συντάγματος και τις άλλες πόλεις της Ελλάδας παταγωδώς κατέρρευσε.
                         Η Ελλάδα τελικά πάτωσε. 
  Ήδη η Μεταπολιτευτική Δημοκρατία το βράδυ αυτό τόσο εις την πλατεία Συντάγματος των Αθηνών όσο και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας μας τελείωσε. Εκεί οι μάζες των κουκουλοφόρων και των αναρχικών πλιατσικολόγων και εμπρηστών σε συνδυασμό με την ανικανότητα και αβελτηρία του Συστήματος εξουσίας, υπέγραψαν το τέλος της Φεουδαρχικής Δημοκρατίας των οικογενειαρχών.
  Κατ’ αυτό το χρονικό σημείο σκιαγραφήθηκε, μέσα στην μαύρη νύκτα του Φεβρουαρίου το νομοτελειακό κλείσιμο του ατελέσφορου και καταστροφικού Πολιτικού Συστήματος.
  Άμεσης λοιπόν προτεραιότητας θα πρέπει να είναι η επαναδημιουρ-γία ενός νέου πολιτικού συστήματος με αρχές και καθαρούς όρους σύγχρονης κοινωνίας.
 Μιας κοινωνίας Ευρωπαϊκού ήθους και κουλτούρας. Μιας κοινωνίας την οποίαν θα μπορούσαν να μας διδάξουν οι Έλληνες μετανάστες που βιώνουν ανά τον κόσμο και αφομοιώνουν ιδιαίτερα εύκολα τον σωστό τρόπο πειθαρχίας και διαβίωσης, ζώντας σε κοινωνίες σοβαρές και πειθαρχημένες.
  Είναι καιρός πλέον πολίτες και πολιτικοί, Λαός και Κράτος ν’ αποβάλουμε τις λαϊκιστικές συνήθειες και πελατειακές προοπτικές. Κυβερνώντες και Κυβερνώμενοι ν’ ασπασθούμε την πολιτεία του Περικλέους και την πειθαρχεία των Σπαρτιατών.
  Είναι πλέον οριστικά τελειωμένη και διαγραμμένη από τις μνήμες μας  η Φεουδαρχικού Τύπου Πρωθυπουργοκεντρική Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Είναι καιρός ν’ αναζητήσουμε μια άλλη μορφή Δημοκρατίας. Ο Αριστοτέλης ακόμη και σήμερα διακηρύττει ότι η Δημοκρατία δεν έχει Αδιέξοδα.
  Όμως κατά την χρονική διάρκεια αυτής της τραγικής νύκτας μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ύστερα από πολλά χρόνια, λειτούργησε ξανά ο θεσμός του Ιερού της Δημοκρατίας. Ο Υπέρτατος της  Δημοκρατίας θεσμός. Το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου η Ελλάδα ανάστησε ξανά την Δημοκρατία. Μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, οι βουλευτές, οι αρχηγοί, οι πολιτικοί άνδρες και γυναίκες πήραν ξανά τις τύχες της Χώρας στα χέρια τους.
  Τόσο αυτοί που ψήφισαν υπέρ της Μνημονιακής σύμβασης όσον και αυτοί που αρνήθηκαν την ψήφο τους μη συμπορευόμενοι με την κομματική τους γραμμή επέδειξαν Δημοκρατικό ήθος και σοβαρότητα του πολιτεύεσθαι. Ψήφισαν κατά συνείδηση αυτό που η δική τους πολιτική φιλοσοφία επέβαλε.
  Θα μπορούσε ενδεχομένως να θεωρήσει κανείς γενναία την συμπεριφορά των αρχηγών των κομμάτων, σχετικά με τις διαγραφές των κοινοβουλευτικών. Αποστερεί όμως την δυνατότητα της κατά συνείδηση ψήφου εις το Ελληνικό κοινοβούλιο. Αφ’ ετέρου δε δημιουργεί ένα σοβαρό πολιτικό προβληματισμό τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας.
  Η όλη αυτή διαδικασία αποδεικνύει ότι οι λειτουργοί του πολιτικού μας συστήματος, εδιδάχθηκαν από τα μέχρι σήμερα στραβοπατήματά τους και την κρίσιμη ώρα αφυπνίστηκαν προς μια νέα Δημοκρατική ορθολογική αφύπνιση.
  Απαραίτητη προϋπόθεση, εις το εξής οι όποιοι πολιτικοί ηγέτες ηγήτορες πολιτικών σχηματισμών θα πρέπει να εμφορούνται από πολιτική συνέπεια, σταθερότητα και Πολιτική Ευθύνη έναντι του συνόλου πολιτικού αλλά και εθνικού σκηνικού. Πολύ περισσότερο σήμερα όπου η πολιτική των αυτοδύναμων πολιτικών δυνάμεων ανήκει στο παρελθόν.
  ΊΣΩΣ η συσπείρωση της πολιτικής αναγκαιότητας επιβάλει πλέον την απομάκρυνση από την αλαζονεία της εξουσίας και του Φεουδαρχισμού.
  ΊΣΩΣ είναι χρήσιμο πλέον εμείς οι πολίτες από τώρα και στο εξής να σταθούμε περισσότερο  αισιόδοξοι  για το αύριο.
  ΊΣΩΣ για τις επερχόμενες σύντομα εκλογές θα πρέπει να ευελπιστούμε αλλά και να πιέζουμε στους νέους πολιτικούς άνδρες και γυναίκες να συμπλέουν σε μια Εθνική πορεία ανόρθωσης της Χώρας, ανεξαρτήτως οιονδήποτε επί μέρους ιδεολογικών αποκλίσεων.
  Ο ορθολογισμός στην πολιτική πρακτική είναι απλός και ενιαίος.
  Η έξοδος της χώρας μας από την σοβούσα κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση είναι άμεσα απαιτητή.
  Το ισχύον επί πολλά χρόνια, πολιτικό σύστημα εξουσίας, οδήγησε την χώρα μας στην κρίση που βιώνει σήμερα. Γίνεται ξανά αποδέκτης εκβιαστικών προτάσεων και συνεχών απειλών από εκείνους που τον προηγούμενο αιώνα εβύθισαν τον κόσμο σε πλανητική καταστροφή. Στην συνέχεια αυτοί οι ίδιοι βοηθήθηκαν αφειδώς από τον ίδιο αυτόν κόσμο μη εξαιρούμενης της Ελλάδας βοηθώντας τους ν’ ανανήψουν κοινωνικά και οικονομικά.
  Οι ίδιοι αυτοί μη εξοφλούντες τον κατασχημένο πλούτο της χώρας μας σήμερα απαιτούν με κατάλυση ακόμη και της Δημοκρατίας προκειμένου να μη χάσουν και το τελευταίο τοκογλυφικό τους επιτόκιο.
  Αυτοί λοιπόν είναι φίλοι και σύμμαχοί μας!!
  Τι να τους κάνουμε τους εχθρούς?
  Ας μάθουμε λοιπόν εις το μέλλον να διαλέγουμε καλύτερα τους φίλους που επιλέγουμε.
  Η Εθνική ταπείνωση που υπέστη ο Ελληνικός λαός είναι τελικά ποινικά κολάσιμη.
                          Οι καιροί ου Μενετοί
        

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ «ΛΑΘΟΣ ΠΟΡΕΙΑ»

                                                                        
                                                             
                                                                 





                                                                            
                                                                              ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ   6/04/2010


                                   ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ                                              

                                                                      «ΛΑΘΟΣ ΠΟΡΕΙΑ»                                          
  Αξιότιμε Κύριε  Πρωθυπουργέ

      Είναι πλέον κατάλληλος ο Χρόνος, οι πολίτες αυτής της Χώρας, να προσμετρήσουμε τις βαθμίδες που κατρακύλησε τα τελευταία τριάντα χρόνια τόσον η κοινωνική αλλά και πολύ περισσότερο η πολιτική Ζωή της πατρίδας μας.
     Προφανές είναι Κύριε Πρωθυπουργέ ότι το σύνολο του πολιτικού κόσμου των τελευταίων Τριάντα Χρόνων είναι απόλυτα συνυπεύθυνο για την Κοινωνικό – Οικονομική κατάπτωση της Χώρας μας.
    Ασφαλώς καίρια ευθύνη φέρουμε και οι πολίτες οι υποστηρίζοντες τους πολιτικούς σχηματισμούς, οι οποίοι δεν αντιληφθήκαμε εγκαίρως τη «Λάθος πορεία». Αρκεσθήκαμε όλοι μας εις τα ωφελήματα  μίας ψεύτικης ανάπτυξης με Δανεικά τόσον της Ε.Ε όσον και των Διεθνών πιστωτικών αγορών.
  «Λάθος πορεία» η οποία οδήγησε την Ελληνική πολιτεία εις την ανυποληψίαν και τον μαρασμό.
     Δυστυχώς, η υπερήφανη Ελλάδα του 2004 πλέον δεν υπάρχει. Γνωρίζουμε και ζούμε τώρα μια άλλη Ελλάδα. Το χειρότερο δε, είναι ότι εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε σίγουροι  ποιαν από τις δύο αξίζουμε.
    Κύριε Πρόεδρε
     Σε πρόσφατη ομιλία του, εις την βουλή, ο επί των οικονομικών υπουργός Σας είπε ότι η Ελλάδα είναι τυχερή που έχει σήμερα Εσάς ως Πρωθυπουργό. Θα ήθελα να συμφωνήσω μαζί του, ευχόμενος να επιβεβαιωθεί τούτο μετά το προσδοκούμενο επιτυχές αποτέλεσμα κατά  την σύγχρονη κρίση.
     Προς τούτοις θα πρέπει, όλοι οι Έλληνες, να ευχόμεθα  να επιτύχουν οι προσπάθειές Σας.
    Υποθέτω ότι υπάρχει χρόνος στο μέλλον για πολιτική αντιπαράθεση και διελκυστίνδα ιδεών μεταξύ των διαφόρων πολιτικών σχηματισμών.
Σήμερα είναι χρόνος συσπείρωσης αλλά και συνεύρεσις για ένα σκοπό τόσον της κοσμικής όσον και της θρησκευτικής ηγεσίας του τόπου.
    Αναφέρομαι δε  εις την Εκκλησιαστική αλλά και την Μοναστηριακή ηγεσία του τόπου μας γιατί ανά τους αιώνες η Ελλαδική Εκκλησία έχει δώσει ιδιαίτερα Εθνικά δείγματα γραφής κάτι που δυστυχώς μέχρι σήμερα από την παρούσα Εκκλησιαστική ηγεσία  δεν διαφαίνεται τούτο.
  

  Εις το παρόν πόνημά  Κύριε Πρόεδρε, οι γνώσεις μου δεν μου επιτρέπουν να τολμήσω να πω τι πρέπει να γίνει για να βγει η Χώρα μας από την Κρίση. Αυτό είναι δική σας μέριμνα και ευθύνη.
  Ως πολίτης όμως έχω δικαίωμα ν’ αναλογισθώ και ν’ αναρωτηθώ  
                                 Τις Πταίει;
                            για την κατάντια της Χώρας μας.
                    Η Ελλάδα είναι ένας τόπος ευλογημένος από τον Θεό, τουλάχιστον Γεωγραφικά, εις τον οποίον οι αγρότες του θα μπορούσαν σχεδόν μέχρι και τρεις καλλιέργειες ν’ αναπτύσσουν τον χρόνο, προκειμένου να παράγουν προϊόντα προς εξαγωγή σε όλο τον κόσμο. Έναντι αυτής της εξέλιξης και ανεξάρτητα των πλέον 100 δις Euro που εισέπραξε ο αγροτικός κόσμος από την Ε.Ε, η χώρα μας σήμερα εισάγει ποικίλα γεωργικά προϊόντα τα οποία άνετα ευδοκιμούν σ’ αυτόν τον τόπο. Οι εξαγωγές δε, αναλογικά προς τις δυνατότητες είναι ιδιαίτερα περιορισμένες.
     Η από πολλών ετών προτάσεις, για ομαδοποίηση των μικρών Αγροτικών κοινοτήτων και συσπείρωση των ομοειδών εκτάσεων γεωργικής παραγωγής, για ομαδικές καλλιέργειες απέτυχαν, με κύρια ευθύνη κατά καιρούς των τοπικών κοινοβουλευτικών,  κυβερνητικών και συνεταιριστικών παραγόντων.
     Η συνολική μας Αγροτική παραγωγή θα μπορούσε ν’ αναπτυχθεί σε κάθετη βιομηχανική ανάπτυξη με την ορθολογική συνδρομή ενός άρτια οργανωμένου συνεταιριστικού κινήματος. Απαραίτητα με την συνδρομή και εποπτεία της πολιτείας. Τριάντα Χρόνια «Λάθος Αγροτικές Πολιτικές»
                             Κατά την δεκαετία του 1980 Κύριε Πρόεδρε κατεστράφη, με τις τότε καταλήψεις των μεγάλων Βιοτεχνιών, η υποδομή της βιομηχανικής ανάπτυξης της Χώρας μας.
   Ιδιωτικές μονάδες κατασκευής αυτοκινήτων – ηλεκτροπαραγωγών ζευγών – επεξεργασίας Δέρματος στην Θράκη – κλωστήρια Υφαντήρια, καθώς και τόσες άλλες βιοτεχνίες, βιομηχανικής υποδομής διεγράφησαν από την επιχειρηματική δραστηριότητα με την έκρηξη του αριστερίστικου κινήματος δια των συνδικαλιστικών καταλήψεων. Υποθέτω δε ότι είναι γνωστόν εις Εσάς πως στην συνέχεια οι καταληψίες διεσπάθησαν τους εξοπλισμούς των εργοστασίων.
    Η αποδόμηση της μεγάλης Βιομηχανικής ανάπτυξης της Χώρας από τους καταληψίες είχε εκτός των άλλων αρνητικών αποτελεσμάτων και την έλλειψη εξειδικευμένων θέσεων εργασίας προκειμένου ν’ απορροφόνται  οι νέες γενιές ως επιστήμονες αλλά και ως εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό.
     Έκτοτε Κύριε Πρόεδρε όλοι οι νέοι σπεύδουν στα πανεπιστήμια προκειμέ-νου να γίνουν, Γιατροί, Δικηγόροι, Καθηγητές, Μηχανικοί. Τελικό αποτέλεσμα να  δημιουργείτε στην Ελλάδα το πρώτο σωματείο «άνεργων Επιστημό-νων».
                          Η Ελλάδα αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ περιβάλλεται από Χιλιάδες μίλια ωραιότατες ακτές και πανέμορφα βουνά, με βλάστηση ακόμη ωραιότερη των Άλπεων. Θα μπορούσε η τουριστική βιομηχανία μας να κάνει θαύματα σ’ αυτόν τον τομέα.
     Έναντι αυτής της δυνατότητας, ελάχιστα καταφέραμε. Και ενώ μετά τους Ολυμπιακούς περιμέναμε αύξηση του τουριστικού ρεύματος χαλαλίζοντας τα πολλαπλάσια έξοδα αυτών, είχαμε ως τελικό αποτέλεσμα την μείωση του τουρισμού μας. Το δε εμπόριο της Βίζας από τους διπλωματικούς μας εκπροσώπους έχει αποδυναμώσει αισθητά την προσέλευση τουριστών, μ’ ευθύνη των κατά τόπους διπλωματικών μας υπαλλήλων.                      
                            Υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι που στέρησαν την Χώρα μας από την ανάπτυξιν όπως:
     Ο τεράστιος δημόσιος τομέας ( θυμίζει κράτος Φιλανθρωπίας ). Η αδιαφορία περί την υπηρεσίαν των υπαλλήλων, ο παράνομος χρηματισμός, η έλλειψη  παιδείας, το αποπροσανατολισμένο από τον ρόλο του  συνδικαλιστικό κίνημα ευρύτερα, αλλά κυρίως και πάνω απ’ όλα η γραφειοκρατία .
     Γραφειοκρατία, Κύριε Πρόεδρε, την οποίαν δημιουργεί η ουσιαστική απουσία του κράτους από  τις υπηρεσίες του. Χρόνια ολόκληρα απαιτούντο για έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας. Όταν δε παρήχετο η άδεια λειτουργίας, είχαν ήδη αλλάξει οι προϋπολογισθείσες συνθήκες υποχρεώσεων π.χ Φορολογικό σύστημα.
     Όλα τ’ ανωτέρω, Κύριε Πρωθυπουργέ, καθώς γνωρίζετε καλύτερα παντός άλλου, εστέρησαν την Ελλάδα από του να είναι μία ισχυρή Χώρα, μέσα στο Club των ισχυρών της Ευρωπαϊκής συσπείρωσης. Αδυνατεί δε παρ’ όλο το φυσικό πλούτο που διαθέτει υπέργειο και υπόγειο να προσελκύει παραγωγικές επενδύσεις, πράσινης ή μη ανάπτυξης.
     Αντ’ αυτού ζει εδώ και χρόνια με δανεικά εκλιπαρώντας σήμερα την συνδρομή των Εταίρων μας.
     Η ανυποληψία της Χώρας έφθασε στο χαμηλότερο σημείο. Οι προοπτικές για το μέλλον δυσοίωνες. Το παρόν αβέβαιο. Η έλευση του Δ.Ν.Τ επιδεινώνει την ανασφάλεια των πολιτών. Η εγκληματικότητα δυστυχώς επαυξάνεται.
   Οι μόνοι εφησυχάζοντες και σίγουροι είναι όλοι αυτοί που κερδοσκόπησαν και συνεχίζουν να κερδοσκοπούν ολ’ αυτά τα χρόνια εις βάρος της Δημόσιας Οικονομίας.
   Ο φόβος του αύριο έχει κυριαρχήσει μέσα μας. Παρ’ όλα αυτά ακούμε και την Ελλαδική εκκλησία  ν’ απειλεί να μας πάει στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια.
  Οποίος φαρισαϊσμός!!
  Κατόπιν όλων αυτών Κύριε Πρωθυπουργέ μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το Πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα διακυβέρνησης της Χώρας, με ιδιαίτερα σημαντικό το βαρίδιο του Πολιτικού Κόστους, έχει τραυματίσει βάναυσα το θεσμό της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Παρ’ όλον ότι μεταπολιτευτικά ευτύχησε η Ελλάδα μέχρι σήμερα, να έχει αξιολογότατους ανώτατους άρχοντες!!
   Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε παρά να προσευχόμαστε προκειμένου να επιτύχετε στο έργο Σας.


   Μετά εξαιρετικής Τιμής
   Κωνσταντίνος Γεροντής
    Οδοντίατρος
  Πρόεδρος Εταιρείας
  ΕλληνοΕυρωπαϊκών Μελετών   


Το παρόν έχει αποσταλεί εις τον κ. Πρωθυπουργό

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

                                                                                              ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 10/11/11

                                                ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
                         ΜΙΑΣ ΧΡΟΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ


  Ελληνικό Κοινοβούλιο: Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011 ώρα 12μ.μ.
  Ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου μόλις έχει τελειώσει την ομιλία του, προκειμένου να επιτύχει δύο πολιτικούς στόχους.
Ι.  Ψήφο εμπιστοσύνης για τον ίδιο και την Κυβέρνησή του, με αντάλλαγμα προς τα Κοινοβουλευτικά στελέχη την παραίτηση του από την πρωθυπουργία. Υποχρέωση την οποία εκφράζει αμφίσημα κατά την ομιλίαν του.
ΙΙ.  Επιχειρεί να επιτύχει συναίνεση πολιτική, εις το Κοινοβούλιο και τούτο για ν’ αποφευχθεί η ασύντακτη πτώχευση της Χώρας μας γεγονός το οποίο προκλήθηκε  και μόνο με δήλωση από μέρους του, Δημοψηφίσματος, για την παραμονή μας ή όχι στο Euro.
  Πάρα ταύτα κατά την ομιλία του επιτίθεται βίαια κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του αρχηγού της, ζητώντας παράλληλα από τον ίδιο συμπόρευση.
  Το πολιτικό κλίμα εκτροχιάζεται παρ’ όλο ότι παίρνει με την σχετική υπόσχεση προς τους βουλευτές  την ψήφο εμπιστοσύνης για παραίτηση.
  Σχήμα πολιτικά οξύμωρο και οριακά αντισυνταγματικό. Ίσως η τελευταία αυτή Κοινοβουλευτική Συνέλευση να ήτο η πλέον κρίσιμη και υπεύθυνη Δημοκρατική διεργασία προκειμένου να επιτευχθεί πολιτική σύμπλευση για την σωτηρία της χώρας μας. Και ενώ ο αρχηγός της πλειοψηφίας και της κυβέρνησης εφέρετο αδόκιμα προς τον υπέρτατο αυτό στόχο, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέσυρε το κόμμα του από αυτή την Κοινοβουλευτική  Συνέλευση. Μία πράξη απόλυτα αντιδημοκρατική και ιδιαίτερα ενδεικτική της έλλειψης ψυχραιμίας  εις το ιερό της Δημοκρατίας.
  Ο πρωθυπουργός συνεχίζει να περιπαίζει το σύνολο του Ελληνικού πληθυσμού, μη παραιτούμενος. Την επομένη ημέρα Κυριακή 6/11  επισκεπτόμενος τον Π.τ.Δ εκφράζει μόνο το προσωπικό του μότο «Δεν είμαι Γαντζωμένος με την Καρέκλα». Διαφαίνεται όμως από μέρους του η αντίθετη διάθεση.
  Η κοινή Γνώμη είναι αναστατωμένη. Η ανασφάλεια για την επόμενη ημέρα ενδυναμώνει. Οι πληροφορίες από την Ευρώπη για έξοδο της Χώρας από την ζώνη του Euro πολλαπλασιάζονται. Ο πρωθυπουργός όμως αλλά και το σύνολο του πολιτικού κόσμου κάνουν ασκήσεις πολιτικών τακτικισμών επί χάρτου, αυταπατόμενοι ότι η επόμενη ημέρα θα είναι ίδια με την διαχρονική πολιτική πρακτική, των ημερών της μεταπολίτευσης.
  Οποία πλάνη!!! Μεγάλων ηλικιακά ανθρώπων να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν κομματικά να ωφεληθούν μετά την παρούσα κρίση. Οι βάσιμες πληροφορίες από σοβαρά τραπεζικά κέντρα είναι ότι εάν δεν σχηματισθεί Κυβέρνηση μέχρι το βράδυ της Κυριακής, την επόμενη ημέρα, Δευτέρα πρωί 7/11 οι παγκόσμιες οικονομικές αγορές θα εκτιναχθούν σε δισθεώρατα κοστολογικά ύψη με μεγάλη ζημιά στο Euro και κυρίως στην Ελλάδα.
  Παρ’ όλα αυτά οι κομματικές ηγεσίες συνεχίζουν να παίζουν παιχνίδια επί χάρτου, υπολογίζοντας την ωφελιμότητά τους της επόμενης πολιτικής περιόδου.
  Ο Παπαδήμος είναι περισσότερο απ’ όσο μας χρειάζεται αξιόλογος, άρα επικίνδυνος για το μέλλον επομένως δε μας κάνει. Ο Ρουμελιώτης και ο Διαμαντούρoς δεν μας κάνουν γι’ άλλους λόγους. Ο Βενιζέλος είναι εσωκομματικός αντίπαλος στο ΠΑΣΟΚ άρα ακατάλληλος. Ο Κακλαμάνης αρνείται να δεχθεί τις επιβαλλόμενες από τους δύο αρχηγούς προϋποθέσεις.
  Ο Βασ. Σκουρής αρνείται να δεχθεί τους χρονικούς περιορισμούς αλλά και την μη επιλογή προσώπων εις την υπ’ αυτόν Κυβέρνηση.
  Οι ημέρες περνούν  Τρίτη 8 Νοεμβρίου και η παγκόσμια κοινότητα γελάει με την νέα Αριστοφανική κωμωδία που διαδραματίζεται στην Ελλάδα.
                         «Ζήσε μια Βδομάδα ως Έλληνας»
είναι ένα καινούργιο σήριαλ της Αγγλικής τηλεόρασης.
  Οι πιέσεις πολλαπλασιάζονται και οι Ευρωπαίοι ηγέτες ζητούν πέντε υπογραφές για να επιβεβαιώσουν την ολοκλήρωση της νέας σύμβασης της 26η /10.
  Ο Σαμαράς προτάσσοντας επιτέλους, Εθνική υπερηφάνεια αρνείται, να προσυπογράψει τις διαβεβαιώσεις που ζητούν οι Ευρωπαίοι με κίνδυνο να χαθούν το όποια ευεργετήματα της 6ης δόσης και της νέας σύμβασης.
  Οι ώρες της Τρίτης περνούν με ιδιαίτερη αγωνία για τους Έλληνες πολίτες και η επερχόμενη νύκτα τους βρίσκει δίχως «λευκό Καπνό» από την καμινάδα του Προεδρικού Μεγάρου.
  Αλλά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλυπτόμενος  όπως θέλει να πιστεύει, από το Σύνταγμα, παραμένει ψύχραιμος επισφραγίζοντας με την συμπεριφορά του την επικρατούσα πολιτική παράνοια.
  Παρ’ όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλαδική Πολιτεία η οικονομική κατάσταση στην Ιταλία παίρνει τραγικές διαστάσεις. Ο Ιταλός πρωθυπουργός παραιτείται η Ευρωπαϊκή επιτροπή και Κοινότητα παραπαίει καθώς το Euro διεθνώς υποχωρεί.
  Οι πολιτικοί άρχοντες στην Ελλάδα παραμένουν ίσως νηφάλιοι εις τους  τακτικισμούς τους και κυρίως ο ανεκδιήγητος πρωθυπουργός της χώρας μας ο ολίγιστος κατά την προσφυεί έκφραση του καθηγητού Χρ. Γιανναρά.
  Ξημερώνει η Τετάρτη  9/11 και τελική απόφαση δεν έχει ακόμη ληφθεί. Τα ονόματα πρωθυπουργευόντων ανεβοκατεβαίνουν στο Δημόσιο Θεατρικό πάλκο. Η αδημονία των πολιτών μετατρέπεται σε αποστροφή αλλά εν πολλοίς και σε αηδία προς το πολιτικό σύστημα. Συντελείται  φαρσοκωμωδία εις βάρος του Λαού.
  Όλοι όσοι έχουν πολιτικό λόγο, διατείνονται ότι δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν στην επιχειρούμενη Νέα Κυβέρνηση. Αλλά ότι δήθεν την στηρίζουν.
  Τελικά όλοι μπλοκάρουν την δημιουργία μιας σοβαρής υπεύθυνης Κυβέρνησης η οποία θα βγάλει την χώρα μας από το αδιέξοδο που βρίσκεται.
  Τελικά ανακοινώνεται το ραντεβού του πρωθυπουργού προς τον Π.τ.Δ για την 18η προκειμένου να υποβάλλει την παραίτηση της κυβέρνησής του.
  Προσέρχεται εις τον Πρόεδρο με βεβαιωμένο τ’ όνομα του κ. Φ. Πετσάλνικου ως Πρωθυπουργού. Αφήνει όμως πίσω του μια κοινοβουλευτική ομάδα επαναστατημένη, αντίθετη στην επιλογή. Και μόνο η πρόταση του Φ. Πετσάλνικου ως πρωθυπουργού δείχνει τις πραγματικές διαθέσεις του όλου διαλυμένου Πολιτικού Συστήματος.
  Το νέο ραντεβού  των Αρχηγών διαμορφώνεται την 19η με τον Π.τ.Δ προκειμένου να αναδείξουν τον προτεινόμενο ως Πρωθυπουργό από τον κ. Γ. Παπανδρέου. Ο κ. Σαμαράς απέχει  συνευθύνης από την πρόταση, αφήνοντας και αυτός πίσω μια εξοργισμένη κοινοβουλευτική ομάδα για την αποδοχή της επιπόλαιης επιλογής του Γ.Α.Π.
  Προσερχόμενος ο κ. Γ. Καρατζαφέρης διαπιστώνει επί δεκάλεπτο τους προηγηθέντες να συνεδριάζουν μετά του Π.τ.Δ. Εξέρχεται έξαλλος του Προεδρικού Μεγάρου καταγγέλλοντας τα στημένα παιχνίδια, που παρασύρουν και τον «καημένο» τον Π.τ.Δ. Αποχωρεί  της Προεδρικής συγκλείσεως των Αρχηγών.
  Τελικά με την παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας επιτυγχάνεται νέου ραντεβού με τους αρχηγούς για την Πέμπτη 10/11 προκειμένου να εκλέξουν νέα Κυβέρνηση, αφού πρώτα επιτέλους  παραιτηθεί ο κ. Γ.Α.Π
  Συνέρχονται λοιπόν προκειμένου να εκλέξουν μια Νέα Κυβέρνηση που ο καθ’ ένας την θέλει με διαφορετικές προοπτικές.
  Ο κ. Παπανδρέου θέλει μια προσωρινή συνέχεια της δικής του  Κυβέρνησης με δίχως ιδιαίτερα προβεβλημένο άτομο, για τους γνωστούς λόγους.
  Ο κ. Σαμαράς δεν επιθυμεί να συμμετάσχει σοβαρά στην πολιτική διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων με την Νέα Κυβέρνηση μη παρέχοντας πολιτικά στελέχη γι’ αυτό τον λόγο.
  Ο κ. Καρατζαφέρης προφανώς θέλει να συμμετάσχει ώστε να καταξιωθεί ο ΛΑΟΣ διά θετικού Κυβερνητικού έργου.
  Προσέρχονται στο ραντεβού της Πέμπτης με αβέβαιο εισέτι και το τελικό όνομα του Νέου Πρωθυπουργού αλλά και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες θα διαχειριστεί αυτός ο Χριστιανός, την τραγικά κρίσιμη κατάσταση της χώρας μας.
  Εύκολα λοιπόν,  μπορεί να συναγάγει ο Έλληνας πολίτης ότι δυστυχώς το πολιτικό σύστημα, αυτό το Φεουδαρχικού τύπου πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα με τους συγκυριακά ευρισκομένους εις την εξουσία γόνους προβεβλημένων οικογενειών δημιούργησε την διάρρηξη της συνοχής του Κράτους. Το σύστημα είναι ανίκανο εις την διαχείριση της παρούσας κρίσης.
  Εύκολα θα μπορούσε να τρέξει η σκέψη του κάθε Έλληνα πολίτη, στην υπόθεση εμπλοκής της χώρας μας ουχί σε οικονομικό πόλεμο, αλλά σε πραγματικό πόλεμο με οποιαδήποτε χώρα γείτονα ή μη. Κατά πόσο λοιπόν αυτό το σύστημα και αυτοί οι λειτουργοί του θα μπορούσαν έγκαιρα να συνεννοηθούν προκειμένου ν’ αμυνθούν για τα
                                            «Πάτρια Εδάφη»
  Το κείμενο αυτό ολοκληρώνεται την Πέμπτη το πρωί με την είσοδο, για πολλοστή φορά για το ίδιο θέμα, των Αρχηγών εις το Προεδρικό Μέγαρο. Αυτή τη φορά τουλάχιστον διαφαίνεται ότι εισέρχονται με το σωστό όνομα.
  Ας ευχόμεθα ότι θα βγει λευκός καπνός. Αλλά ας είναι κατάλευκος για να ελπίζει ο Ελληνικός Λαός σε κάτι καλύτερο.         
     

     Κωνσταντίνος Γεροντής
   Πρόεδρος «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ»

ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ


ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ




ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ
                ΄΄Η
ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
(ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ)

                                                                                ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 13/05/10

   Θα πρέπει να είναι ένα Γενικευμένο Παλλαϊκό σύνθημα η λαϊκή ομοψυχία για το ξεπέρασμα της Πολιτικό- Οικονομικής κρίσης?                                                           
  Υπάρχουν  διαχρονικά ένοχοι, όλοι όσοι Κυβέρνησαν ή αντιπολιτεύτηκαν τον τόπο μετά την μεταπολίτευση? Υπάρχουν επίσης ένοχοι στα ΜΜΕ καθώς και στο Συνδικαλιστικό Κίνημα?
  Είναι αδιανόητο να πιστεύει ο σημερινός έχεφρων πολίτης, προκειμένου να σωθεί από την κρίση ο τόπος μας,  ότι μπορεί να στηρίζεται, στους ποιο πάνω αναφερθέντες κύκλους ατόμων.
   Ένα συνδικαλιστικό Κίνημα που είχε αποκλειστικό του στόχο την προώθηση των ηγετών σε περαιτέρω θώκους της πολιτείας, αλλά και οικονομικά οφέλει.
  Τα ΜΜΕ, όπου τα λειτουργικά όργανα αυτών (Δημοσιογράφοι – Ιδιοκτήτες) καθ’ όλη την μεταπολίτευση άσκησαν συνήθως επιρροές και πολιτική διόλου σύνομες προς τα συμφέροντα της Χώρας μας.
  Τέλος αυτοί τούτοι οι πολιτικοί αλλά και η ίδια η πολιτική ζωή του τόπου απόλυτα διαβρωμένη.
  Ένα ΠρωθυπουργοΚεντρικό σύστημα με κληροδοτηθείσες εξουσίες απόλυτα αποτυχημένο.
Ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας απογυμνωμένος.
Ένας άβουλος Κοινοβουλευτικός λόχος.
 Ένας κρατικισμός που κάλυπτε διαχρονικά με την σκιά του τα πάντα.
Αντιπολίτευση διεκδικούσα εκ νέου και μόνον την εξουσία παρ’ όλης της πρωτερέας αποτυχίας της στην διακυβέρνηση της Χώρας.
  Η δε αριστερά αντιπολίτευση καταστρέφουσα μονίμως τον κοινωνικό ιστό, στηριζομενη και εκμεταλλευομενη τα δικαιολογημένα αιτήματα των χαμηλόμισθών οικονομικά στρωμάτων της κοινωνίας, προς επαναστατικές καταστροφικές ατραπούς, προκειμένου να εμφυσήσει όνειρα χαμένων Κουμμουνιστικών παραδείσων.
   Άλλοτε δε εκμεταλλευομενη η αριστερά την επαναστατική διάθεση των νέων ωθεί αυτούς σε δραστηριότητες οι οποίες τραυματίζουν βάναυσα την δημόσια Ζωή.
  Στο σύνολο της η Ελληνική Κοινωνία ευρίσκεται σ’ ένα τραγικό τέλμα.
  Νομοτελειακά πρέπει να βγει απ’ αυτό. Και να βγει δίχως τα οποια βαρίδια του παρελθόντος. Έμψυχα ή Εθιστικά δημιουργήματα των πρώτων.
  Πρέπει να τεθεί ένα οριστικό τέλος στην γνωστή μέχρι σήμερα πολιτική μας Ζωή.
   Επιτέλους ας δώσουμε τέλος, στα κομματικά παιχνίδια τις πολιτικές ίντριγκες και την σπάταλη διαχείριση του συνόλου των Κρατικών Υπηρεσιών.
  Οριστικά τέλος στην γραφειοκρατία του Δημόσιου Τομέα .
Οριστικά τέλος στον Χρηματισμό του. Κάτι για το οποίο φέρουμε ευθύνη όλοι οι Έλληνες.
  Τι θα έπρεπε ή θα μπορούσε να γίνει από υγιείς δυνάμεις του τόπου, που  αναμφισβήτητα υπάρχουν, ώστε να προστατευθεί η Χώρα μας από το σύνολον εκείνων που μας οδήγησαν τα τελευταία Τριάντα Χρόνια στην τραγική Κοινωνικό – Οικονομική κατάπτωση και διεθνή ανυποληψία?
   Πρόσφατα σε άρθρο του ο κ. Χ. Γιανναράς προτείνει ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
  Προ έτους προτείναμε με το άρθρο μας «ΙΣΩΣ» κάτι ανάλογο (κατάργηση του κληρονομηθέντος Πρωθυπουργοκεντρικού Συστήματος Εξουσίας)
  Προτείνουμε την ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  με μικρότερο αριθμό βουλευτών (Νομοθετικό σώμα) και περιορισμένο αριθμό Γερουσιαστών (Ελεκτικό Σώμα)
  Εξέχοντες Ακαδημαϊκοί, φίλοι της κίνησης προτείνουν παραπλήσιες ή ανάλογες διεξόδους.
  Επιχειρείται η σύνθεση της Συνολικής ομάδας Πολιτών, απ’ όλη την Ελλάδα, προκειμένου ως ένα σώμα σκεπτομένων ανθρώπων να μορφοποιήσουμε την τελική μας σκέψη, προκειμένου δια της συλλογής υπογραφών να εγκριθεί από τον Ελληνικό Λαό. Έτσι θα εξαναγκασθεί η παρούσα Πολιτεία να προχωρήσει εις την Δημιουργία Δημοψηφίσματος με τελικό ερωτηματολόγιο το οποίο εμείς ως σύνολο Αστών Πολιτών θα έχουμε προσδιορίσει.
  Το παρών κείμενο ένεχει θέση παρότρυνσης προς κάθε πολίτη προκειμένου να συμμετάσχει εις την εκκίνηση της αναφερόμενης προηγούμενα προσπάθειας.



       Κωνσταντίνος Γεροντής
             ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ
   ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ»



Ερμού 75 τ.κ 54623 Θες/νίκη
 Τηλ. 2310 263161 Κιν. 6944 641654

ΠΑΙΔΙΑ !!! ΤΗΣ ΕΛΛΑΔAΣ ΠΑΙΔΙΑ?

                                                                           ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 31/10/11        


                                               ΠΑΙΔΙΑ !!!
                                    ΤΗΣ ΕΛΛΑΔAΣ ΠΑΙΔΙΑ?

  Το ξεχείλισμα της αγανάκτησης των παιδιών της Ελλάδας κατά την Εθνική Επέτειο αποτελεί μια πράξη τιμής προς αυτούς που υπηρέτησαν το ΟΧΙ του 1940.
  Ασφαλώς και θα θεωρηθούν ακραίες οι όλες εκδηλώσεις προς την ιστορική ημέρα καθώς και προς το πρόσωπο του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν έπαυσε όμως το ίδιο Πολιτικό Σύστημα, προκαλώντας στο σύνολο του δουλικά να έχει υπηρετήσει μέχρι σήμερα οτιδήποτε άλλο, παρά το αληθινό Εθνικό Συμφέρον. Εμφανιζόμενο ό,τι υπηρετούσε το κράτος άλλοτε Δημοσιονομικά ως Κυβέρνηση ή Κοινοβουλευτικά, αλλά και αντιπολιτευτικά ή ακόμη εμφανιζόμενο ότι υπηρετούσε και αυτό τούτο το Εθνικό Συμφέρον!!
  Από την ημέρα που η Ελλάδα ενσωματώθηκε στην Ε.Ε. εισέπραξε από την ένταξή της 1,8 τρισεκατομμύρια Euro προκειμένου ν’ αναστηλώσει και εξισορροπήσει την αδύναμη οικονομία της. Επί πλέον υπεχρεώθηκε άλλα 350 δισεκατομμύρια Euro. Το αποτέλεσμα της συνολικής οικονομικής διαχείρισης σήμερα τουλάχιστον είναι τραγικά γνωστό.
  Η όλη πρόοδος που επετεύχθη στην Αναπτυξιακή και Παραγωγική πορεία της οικονομίας ολ’ αυτά τα χρόνια υπήρξε απογοητευτική.
  Μέχρι πατάτες, σκόρδα, κρέατα και όλα σχεδόν τα βιομηχανικά προϊόντα εισάγουμε. Ελάχιστα πλέον προϊόντα εξάγουμε. Το ισοζύγια τρεχουσών εμπορικών συναλλαγών, είναι απογοητευτικό.
  Η Διαχείριση του Κράτους από τους πολυπληθείς πολιτικούς σχηματισμούς που πέρασαν τα τελευταία τριάντα χρόνια υπήρξε από κακή εώς κάκιστη.
  Βασική φροντίδα των εκάστοτε Κυβερνώντων η απαξίωση και υποβάθμιση των ίδιων νόμων που οι ίδιοι φρόντιζαν φεουδαρχικά να ψηφίζουν εις τα εκάστοτε κοινοβούλια τους. Είχαν ως ξεχωριστή προϋπόθεση την εξυπηρέτηση των πελατειακών τους σχέσεων νόμιμα ή άνομα. Προώθησαν γι’ αυτό τον σκοπό την γραφειοκρατία. Γεγονός είναι ότι διατήρησαν το ρουσφέτι γιατί τους εξυπηρετούσε ώστε να κρατούν τους Έλληνες, ως μεμονωμένους πολίτες, προκειμένου έτσι να διεκδικούν ως πελάτες τους πλέον, οικογενειακά  αιτήματα.
  Το Κοινοβουλευτικό Σύστημα, υποτιθέμενο ως κυρίως ιερό της Δημοκρατίας, ολ’ αυτά τα χρόνια, με τις δραστηριότητες του κατήργησε κάθε έννοια ακόμη και Δημοκρατικής επίφασης. Ροζ ψηφοδέλτια, απίθανες σπατάλες, Συνταγματικές παρανομίες Διερευνητικές επιτροπές με προφανή σκοπό την κοροϊδία των πολιτών την ατιμωρησία των βουλευτών, την υπερψήφιση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών κάτι που αποτελεί στοιχείο έσχατης αντιδημοκρατικής πράξης. Τέλος δε με την πραγματοποίηση εις την βουλή συνεδριάσεων με πέντε – έξι βουλευτές, ενίοτε δίχως την παρουσία και του επερωτώντος βουλευτού, οι υπόλοιποι να ψυχαγωγούνται στα καφενεία της βουλής.
  Το σύνολο των λειτουργών του Πολιτικού Συστήματος αδιαφόρησαν μέχρι σήμερα για τα Εθνικά θέματα. Αδιαφόρησαν για το ξεκαθάρισμα με την Τουρκία ως προς τις ανύπαρκτες Γκρίζες Ζώνες, για τ’ όνομα με τα Σλαβικά Σκόπια καθώς και τις σχέσεις μας με ομόδοξες και μη, μεγάλες ανά την υφήλιο χώρες.
  Η σημαντική Γεωπολιτική μας θέση μπορούσε να εξασφαλίσει στην Ελλάδα ως Διεθνικό σταυροδρόμι άπειρες ευκαιρίες οικονομικής ανάπτυξης και Εθνικού Σεβασμού, ανύπαρκτου δυστυχώς σήμερα.
  Ολ’ αυτά και πολλά άλλα προκάλεσαν τα άλλα παιδιά της Ελλάδας, των παραδοσιακών οικογενειών αυτά που Κυβέρνησαν ολ’ αυτά τα χρόνια, την δύσμοιρη την Χώρα μας.
  Θ’ αναρωτιέται λοιπόν από εκεί επάνω που βρίσκεται ο πεσών υπέρ πατρίδος Έλληνας κατά το Έπος του ’40!! «Κατά πόσο αυτά τα παιδιά της Ελλάδας τίμησαν την Ελλάδα τους?»   
  Μετά απ’ όλα αυτά το αίτημα της Δημοκρατίας δεν μπορεί να είναι σήμερα οι εκλογές. Τούτο δε διότι το σύνολο του πολιτικού συστήματος είναι σε απόλυτη διάσταση με το κυρίως πολιτικό στοιχείο της χώρας μας.
                                    Τους Έλληνες Πολίτες.
  Προέχει η Σωτηρία της χώρας μας από Κυβέρνηση Εθνικής Εμβέλειας εκ Προσωπικοτήτων, αποδεκτή για τρία τουλάχιστον χρόνια από το παρών Κοινοβούλιο, στηριζόμενη Συνταγματικά στον όρο «Έκτακτης Ανάγκης» της χώρας.
  Εις την συνέχεια διενέργεια Δημοψηφίσματος προκειμένου ν’ αποφασίσει ο Ελληνικός Λαός για Συντακτική Εθνοσυνέλευση και δημιουργία Νέου Συντάγματος. Εξαντλήθηκε πλέον ο χρόνος ανοχής προς το μεταπολιτευτικό σύστημα εξουσίας.
  Οι Έλληνες πολίτες επειγόμεθα ν’ ανακτήσουμε εκ νέου την Εθνική μας Υπερηφάνεια και Κυβερνητική μας υπόσταση.


                                       



                                          Κων/νος Γεροντής
                                             «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ»
                                     ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
                                          ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ



www.paremvasi.org.gr